Grensloop ... grenzen verlegd

Na een pittige trainingsweek (maandag Stevensvennen, woensdag minuutjes-interval, donderdag tempotraining met de groep) leek het me alsof ik niet echt fris meer zou zitten voor de grensloop op zondag. Toen ik dan ook nog vrijdagnacht mijn kleine teen serieus bezeerde tegen een trap, leek het niet mee te zitten.
En als je dan 5 minuten voor de start nog valt (gelukkig sloeg ik mijn voet niet om) over een borduur...
Mijn blitz-start was er weer eentje uit de oude doos, door het centrum van Lommel passeerden me wel aantal lopers, maar ik liep lekker, en liet bewust een groepje waarvan ik wist dat enkelen de 7.8 km deden wat uitlopen, omdat daar mannen bijzaten waarvan ik dacht dat ik die zeker nooit zou aankunnen.
Beetje verbaasd toen er zelfs een 5-tal afdraaide voor de 7.8km, een 15sec later draaide ik af, achter mij al een gat van meer dan 100m
Die hele weg naar de brug van den Heuvel liep ik gewoon op een redelijke hartslag, nog steeds er van uitgaand dat die mannen toch te sterk waren. Nadeel was dat ik alleen moest knokken tegen 5, hoewel Toon Donné iets afhaakte. Maar ik kwam niet korter, zakte zelfs iets verder af, maar bleef gewoon op zelfde hartslag lopen.
Wim Mertens bezorgde me al wat water net voor de bevoorradingspost, ik verloor het 5-tal uit het oog. Aan die post kwam ik plots tussen auto's terecht, en zag de 5 helemaal niet meer... tot de auot's afdraaiden, en ik zag dat het groepje verbrokkeld was en helemaal andere posities toonde: Toon, Michael en Jean vooraan, Jimmy en Sus stukske erachter.
Het was nog zowat 2.5 km denk ik, toen ik voelde dat ik zonder echt door te trekken naderde op dat tweetal. Sus merkte gevaar, liep weg van Jimmy
Ik bij Jimmy, erop en erover, hem nog aanmanend om aan te pikken, maar dat kon hij niet, in één ruk naar Sus, die flink schrok toen hij me zag.
Toen maakte ik een fout, door 200m achter Sus te blijven hangen, goed voelend dat het tempo lager was dan tijdens mijn inhaalbeweging. In de bocht het gras over, nog 1km, en ik zie plots de andere drie voor me, stuk uit elkaar. Blijf nog wat hangen en besef toen dat ik Jrean misschien nog kan inhalen.
Kom uiteindelijk 20m tekort voor die derde plaats, en zie bij aankomst dat Toon en Michael serieus diep gegaan zijn, terwijl ik vrij fris aankom.
Misschien een stoute uitspraak, maar had de wedstrijd een km langer geduurd, dan ben ik zeker dat ik ze allemaal nog gepakt had.
Jammer dat ik dat volledige rechte stuk tussen Sportvelden en Heuvel alleen tegen die 5 moest opboksen, daar heb ik te afwachtend gelopen. Of ik had in de Lepelstraat die 5 niet moeten laten gaan, ik had gewoon moeten aanpikken.
Maar misschien dat ik me dan eerder had opgeblazen, nu kon ik zonner problemen terugkomen.
Ja, Sus inhalen gaf me een zalig gevoel, en net toen had ik door moeten gaan.
Misschien had een kalmere start ook wel wat extra reserves bezorgd.

Als, als, ... maar in elk geval, SUPER VERBAASD van wat ik nog kon, zeker gezien de km die ik nog train, en dan tegen die (veel) jongere gasten!
Ik wil ze het nog zien doen in die tijd als ze 50 zijn!